جراحی بینی ترمیمی

شاید برای شما که جراحی بینی کرده اید پیش آمده باشد که بعد از جراحی دچار اختلالات تنفسی شوید یا بینی شما دچار افتادگی شده باشد یا حتی اصلا نتیجه مطلوب را به دست نیاورده باشید. هیچ جای نگرانی وجود ندارد زیرا می‌توانید با جراحی بینی ترمیمی یا همان جراحی ثانویه توسط جراح حاذق و با استفاده از روش های و تکنیک های پیشرفته مشکل خود ا برطرف کنید.

مواردی که به جراحی بینی ترمیمی نیاز دارند:

 انسداد راه هوایی بینی ، افتادگی غضروف یا استخوان های بینی ، سوراخ های نامتقارن بینی ، فروپاشی دریچه بینی داخلی و خارجی ، کاهش بیش از حد یا ناکافی ارتفاع بینی ، تغییرات ناکافی بینی ، باریک شدن بیش از حد نوک بینی ، ضخیم شدن بافت بینی ، شکاف کام و ضایعات ناشی از سرطان را می توان ، از مشکلات رایج نام برد ، که به جراحی بینی ترمیمی نیاز دارند.

روش های جراحی بینی ترمیمی :

جراحی بینی ترمیمی به روش باز:

در این روش، جراح با ایجاد برش در سوراخ‌های بینی و ناحیه کلوملا، کامل به ساختار داخلی بینی دسترسی دارد و اقدام به ایجاد تغییرات لازم روی بینی می‌کند. سپس بخیه داخل و خارج بینی زده می‌شود و برای عدم چسبندگی داخل بینی از تامپون استفاده می‌کند و روی بینی آتل قرار می‌دهد. چند روز بعد از عمل بینی گچ برداشته می‌شود و پس از آن طبق دستور جراح خود به مدت مشخص چسب زدن بعد از عمل ترمیم بینی را انجام دهید. در روش عمل ترمیمی باز به دلیل دید وسیع‌تر جراح امکان خطا کمتر است و در بیشتر موارد این روش پیشنهاد می‌شود.

جراحی بینی ترمیمی به روش بسته:

این روش عمل بینی در ترمیم، بدون باز کردن بینی یا برش دادن انجام می شود. بعد از بیهوشی یا بی حسی با ابزارهای خاص از راه سوراخ های بینی پوست را بالا نگه می دارند. در روش بسته جراح از راه بینی انجام تغییرات را شروع می کند. مرحله بعد قرارگیری تامپون بینی است. در آخر هم اسپلینت بینی قرار می گیرد.

جراحی بینی ترمیمی با پیوند غضروف:

جراحی ترمیم بینی با غضروف دنده و گوش بیشتر برای تقویت بینی در حین عمل زیبایی انجام می‌شود. ولی در بیشتر موارد نیاز به غضروف هست که با توجه به آناتومی بدن افراد این غضروف ها از سه ناحیه برداشته می‌شوند : تیغه بینی ، پشت گوش و دیواره قفسه سینه (دنده)

پیوند غضروف تیغه بینی:

اگر بتوان از این تیغه ، گرافت (غضروف) برای ترمیم بینی برداشت نمود بسیار عالی است و لازم است بدانید اولین گزینه انتخابی پزشکان جراح بینی برای برداشت بافت غضروفی همین ناحیه است زیرا گرافت این بخش به راحتی جوش خورده و با بافت های اطراف خود ارتباط مناسبی از لحاظ عصبی و خونرسانی برقرار می کند و خاصیت هماهنگی بیشتری با بینی دارد.

پیوند غضروف پشت گوش:

برداشتن غضروف از گوش در عمل‌های پیچیده‌تر استفاده می‌شود. در این روش جراح با ایجاد برشی در پشت گوش از غضروف این ناحیه برای بینی استفاده می‌کند که هیچ تغییری هم در ظاهر گوش ایجاد نمی‌شود. ترمیم غضروف بینی برای اصلاح فرم آن در برخی از موارد ضروری است.

پیوند غضروف دیواره قفسه سینه (دنده):

آخرین انتخاب پزشکان جراح بینی برای تامین گرافت ، غضروف قفسه سینه است این ناحیه می تواند حجم زیادی از بافت غضروفی را در اختیار جراح قرار دهد ولی اجزای این بخش ایراداتی هم دارند . به عنوان مثال گرافت قفسه سینه اتصال کندی برقرار کرده و نیازمند زمان بیشتری است تا با بینی انطباق یابد و دیگر اینکه در این روش مدت زمان جراحی طولانی می شود.

مراقبت های پس از عمل:

1. ممکن است در برش ها (برش) بخیه یا منگنه داشته باشید. بخیه های داخل بینی معمولاً خود به خود حل می شوند. اگر منگنه دارید، پزشک در هفته اول آن ها را خارج می کند. بانداژ بینی شما را می پوشاند. ممکن است یک آتل پلاستیکی یا گچی برای محافظت و حفظ شکل جدید بینی خود داشته باشید.
2. ممکن است زیر سوراخ های بینی خود یک “پد بینی” داشته باشید تا خونی را که ممکن است از بینی شما چکه می کند جمع آوری کند. پزشک به شما نحوه تعویض پد را در صورت نیاز نشان می دهد. اسپلینت هم حدود یک هفته دیگر برداشته می شود.
3. بینی شما کبود و متورم می شود و ممکن است اطراف چشمانتان کبودی های تیره داشته باشید. تورم ممکن است بیشتر شود. بیشتر تورم باید طی 3 تا 4 هفته از بین برود. در بینی خود کمی درد خواهید داشت و ممکن است سردرد داشته باشید.
4. ممکن است بینی شما گرفتگی داشته باشد و برای مدت کوتاهی دچار مشکل تنفسی شوید. ممکن است پوست نوک بینی شما بی حس شود. با بازگشت احساس ممکن است کمی خارش یا درد داشته باشید.
5. اگر در حین جراحی استخوانی بشکند، باید به مدت 3 ماه از آسیب به بینی خود جلوگیری کنید. در عرض 3 تا 4 هفته، باید مراقب بینی خود باشید. دیدن نتیجه نهایی ممکن است تا یک سال طول بکشد.